Mensen die me goed kennen, weten: Ik gebruik geen make-up. Geen. Ook niet stiekem mascara. Maar ik ben ook erg nieuwsgierig. Ik hou van onderzoeken, nieuwe dingen leren kennen. Bovendien hou ik van variatie. Een paar keer per jaar heb ik een gala van JCI, en dan wil ik er toch niet te alledaags uitzien. Daarom ging ik maar eens op onderzoek uit: make-up, wat kan ík daarmee?
Een paar jaar geleden heb ik me al eens laten opmaken door een vrouw die zich ‘make-up artist’ noemde. Geen succes, ik voelde me net een clown met die getekende wenkbrauwen, en alle rimpels werden door de dikke laag foundation benadrukt. Toen hoefde het van mij niet meer. Tot een paar weken terug een vriendin van me de tip gaf om naar Rob Peetoom te gaan, een kappers-/schoonheidssalonketen.
Sjoerd ontving me enthousiast (“Haaaai ik ben Sjoeid!”) en vroeg of hij me nóg mooier mocht maken. Kijk, die weet de klant in te palmen, dacht ik. Ik deed mijn verhaal, en Sjoerd ging aan de slag met zijn kwastjes en poedertjes. Hij hield het heel subtiel en legde duidelijk uit wat hij deed. Niet gek, dacht ik, best naturel. Maar de prijzen van de producten die hij gebruikt had waren zo hoog, dat ik er een set keukenstoelen voor zou kunnen kopen. De prioriteit ligt bij mij dan toch ergens anders. Goed, thuis gekomen mezelf op de foto gezet en deze op Facebook geplaatst. Alle vrouwen reageerden enthousiast, en de mannen waren sceptisch. En ik? Ik zag nauwelijks verschil.
Goed, als ik me met make-up wil uitleven voor een JCI-gala, zal ik het spul toch echt moeten kopen. Mascara, dat snapte ik al wel. Je hebt al wimpers, maar die maak je donker. Blijk je wel 1000 verschillende soorten te hebben. Tsja, doe er maar een. Maar dan? Oogschaduw? Brrr. Een vriendin raadde me aan om naar MAC te gaan (voor de mannen: niet de McDonalds, het is een make-up-merk), want daar geven ze goed advies. De verkoopster was alleraardigst en liet me wat kleuren zien, ook weer erg naturel. Maar ik voelde zo’n enorme weerstand om het spul te kopen! Ik verbaasde mezelf. Ik kon het echt niet.
Mijn grote vraag is nu: wat is die weerstand, waar komt ie vandaan? Als 85% van de vrouwen make-up gebruikt, waarom heb ik er dan zo’n moeite mee? Gedachtes die in me opkwamen (let wel, theorieën, geen statements):
- Ik moet gewoon wennen, aangezien ik het al bijna 30 jaar zonder stel. Andere meisjes zijn al op hun 10e begonnen. Niet zo gek dat het voor mij raar is.
- Ik heb al een gezicht. Dan ga ik toch niet een ander gezicht erop tekenen? 😉
- Het voelt als mezelf verloochenen. Ik ben altijd eerlijk en oprecht. Make-up is een soort bedrog. Je anders voordoen dan je bent. Maar is andere kleding aantrekken dat dan ook? En is make-up niet bedoeld om het beste van jezelf te benadrukken?
- Make-up is niet functioneel, en ik hou van functioneel. Ik hou ook niet van sieraden of sjaaltjes, dingen die alleen voor de mooi zijn. Maar ik heb geen moeite met hakken of mooie kleding. Als ik echt puur voor functioneel ging, zou ik met bergschoenen en een wijde trui overal verschijnen. In Delft immers geen onbekend beeld.
- Ik ben niet ontevreden genoeg over m’n eigen uiterlijk om er wat aan te willen veranderen met make-up. Maar wil ik daarmee zeggen dat 85% van de vrouwen dat wel is?
- Make-up maakt me bewust van mijn ‘tekortkomingen’. Foundation gebruik je omdat je huid van zichzelf niet egaal is. Concealer is om wat te verbergen. En oogschaduw omdat de schaduw die je ogen van nature hebben blijkbaar niet goed is. Daar word ik niet blij van.
- We houden elkaar massaal voor de gek. Men weet niet meer hoe een echte vrouw er uit ziet, omdat ze bijna allemaal make-up gebruiken. En als je dat dan niet doet, zie je er relatief vermoeid en weinig flatteus uit. Mooie marketingtruc van die producenten. Daar ga ik toch niet aan meewerken?
Wat ik in mijn zoektocht vooral heb gemerkt, is dat vrouwen het voor zichzelf gebruiken, en mannen het geen ruk interesseert (ja, denk ik dan, maar weten mannen nog wel hoe vrouwen er echt uitzien? Zien ze wel wanneer iemand make-up op heeft?). Vrouwen maken zich mooi voor zichzelf, en voor elkaar. En die mannen? Ach, die hebben er toch geen verstand van.
Mocht je me een dezer dagen tegenkomen, dan kan het zomaar dat ik make-up op heb. Onderdeel van het onderzoek, zullen we maar zeggen. Maar lippenstift? Onwaarschijnlijk. Die rode kleur heb ik van mezelf :).