Eenkindpolitiek en golddiggers

Sinds de eenkindpolitiek worden er in China veel meer jongens geboren dan meisjes, althans, volgens de cijfers. Er worden 117 jongens per 100 meisjes geboren, terwijl dat wereldwijd 105 per 100 is. Dat verschil ontstaat door selectieve abortus (officieel verboden, maar daar trekken Chinezen zich weinig van aan) en babymoord. Er is duidelijk een voorkeur voor jongetjes. Volgens de traditie gaat de vrouw bij de man (en zijn familie) in huis wonen als ze trouwen. Een dochter raak je dus kwijt, daar heb je je oude dag niet mee verzekerd. Bovendien kunnen mannen harder werken op het land. Erg belangrijk als je het niet breed hebt.

In Shanghai schijnt men echter liever een dochter te hebben. Dit omdat de familie van de man de bruidsschat moet betalen. De ouders zullen de dochter proberen op te voeden met hoge standaarden en veel luxe, zodat ze een rijke man kan krijgen. Een zoon, daarentegen, leren ze eenvoudig te zijn, met weinig luxe, zodat hij een eenvoudige vrouw zal vinden, en er minder bruidsschat verwacht wordt.

Als je om je heen kijkt, merk je weinig verschil tussen mannen en vrouwen. Vrouwen zijn erg zelfstandig, je ziet ze in alle beroepen, ze runnen hun eigen zaak en ze gaan keihard tegen mannen in discussie. Vrouwen worden serieus genomen en er wordt naar ze geluisterd.

Wat ik wel merk, is dat alleen aan mannen sigaretten en drank worden aangeboden. Verder kleden vrouwen zich altijd erg kinderlijk, in jurkjes die vergelijkbaar zijn met die van kinderen van 8: roze of lichtblauw, met bloemetjes of beertjes, strikjes. Mannen boven de 25 hebben vrijwel standaard een zwarte pantalon aan, met een donkerblauwe viezige dunne synthetische polo, zorgvuldig in hun broek gestopt en licht opgebloesd; een zwarte riem met goudkleurige rechthoekige gesp met krokodil en een leren mobieletelefoonzakje eraan; Zwarte leren schoenen; en natuurlijk, de pantykousjes. Zo zien ze er al vrij jong uit als een saaie ouwe lul.

Een Chinese jongen vertelde me dat het zo lastig was om te trouwen, want dan moest je als man eerst een appartement en een auto hebben. Is geld dan zo belangrijk in relaties, vroeg ik me af. Toen vroeg een Chinees meisje me: “Zou jij dan met een jongen trouwen die geen appartement heeft?” Tsja. In Nederland gaan we misschien iets minder snel van relatie naar trouwen. Maar ja, als je een hele tijd een relatie zou hebben, en je hebt geen huis om samen in te gaan wonen, dan kan ik me ook in Nederland voorstellen dat je nog maar niet trouwt, en wacht totdat je samen woonruimte gevonden hebt.

Chinese vrouwen zijn golddiggers, wordt vaak gezegd. Ze zoeken westerlingen op, want die zijn rijk. Ik geloof ook niet dat veel van die stelletjes van westerse man met Chinese vrouw, die ik hier zie lopen, op wederzijdse liefde gebaseerd zijn. Maar waarom zou liefde, een gevoel gevoed door chemische stofjes in je hoofd, een betere basis voor partnerkeuze zijn dan een rationele beslissing gebaseerd op het feit of een man kan zorgen dat je een goed (lees: welvarend) leven krijgt?

This entry was posted in China and tagged , , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.