Chinezen kunnen heel goed ‘niet’ reageren. Ze kunnen enorm onverschillig doen, wat op mij ongeïnteresseerd overkomt. Net ging ik eten in m’n favoriete restaurant om de hoek, waar ik zo’n drie keer per week kom. Als ik binnen kom, zegt er iemand van achteruit de winkel zuchtend ‘welkom’, op een manier dat je denkt, die heeft een zware dag gehad. Ik ga ergens zitten en een serveerster komt met een verveeld gezicht naar me toe gesloft, en gooit de menukaart voor m’n neus. Ze blijft er bij staan kijken, tot ik m’n keuze gemaakt heb. Zonder te reageren loopt ze weg, en geeft de bestelling door aan de keuken. Ondertussen hangt er nog vijf man personeel in het restaurant rond, de een onderuitgezakt op een stoel, de ander met het hoofd in de armen op tafel (een gastentafel wel te verstaan). Na een paar minuten (snel zijn ze wel!) komt er weer een serveerster met een bord eten naar me toe gesloft, en zonder me aan te kijken zet ze het neer, alsof ze een hond een bak voer voor zet. Als ik klaar ben, roep ik door het restaurant ‘juffrouw, de rekening!’ Terwijl ze naar me toe gesloft komt, zegt ze wat het kost. Met dezelfde onverschilligheid neemt ze m’n geld aan, en als ze terug komt met m’n wisselgeld, legt ze dat terwijl ze weer omdraait op tafel, zodat ze niet verder hoeft te lopen. Ze zegt dan nog wel: “2 kuai terug”. Niets alsjeblieft dankjewel leuk dat je er was heeft het gesmaakt tot ziens.
Ik probeer het te begrijpen, maar ik kan het nog niet verklaren. Is het misschien typisch voor onze cultuur om ‘gemaakt aardig’ te zijn? Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat iemand die in een restaurant werkt en er al een lange dag op heeft zitten, zich zo wil gedragen, maar dat doet ie niet. Misschien hebben ze die behoefte om zich aardiger voor te doen gewoon niet. In de VS zijn ze daar natuurlijk wel extreem in, met hun “Hi, how are you? So nice to see you again!” Maar hoe rijmt dat met het welbekende ‘gezichtsverlies’? Verlies je je gezicht niet als je ongeïnteresseerd bent? Of is het belangrijker om te doen zoals je je voelt, en daarmee dus oprechter te zijn?